FREIGHT LOADERS -πολιτικά, κοινωνικά, διακρατικά και ευρωπαϊκά-

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗ - ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ ΤΡΟΜΟΥ

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Ήδη από τον Μάιο του 1941 (δηλαδή λίγες εβδομάδες μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους ναζί) οι προβλέψεις για τον ερχόμενο χειμώνα είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητικές.
Ο Γερμανός πληρεξούσιος Άλτενμπουργκ ενημερώνει στις 7 Μαΐου τον υπουργό Εξωτερικών του Ράιχ και τη γερμανική διοίκηση ότι η πείνα θα εξαπλωνόταν, εάν το κενό των τροφίμων δεν έκλεινε.
Στο Βερολίνο γίνονται συζητήσεις μεταξύ των αρμοδίων για το θέμα, αλλά η απάντηση είναι αρνητική, ενώ δίνεται η εντολή στον πληρεξούσιο να ξεχάσει κάθε απαίτηση από τη Γερμανία. Οποιαδήποτε προμήθεια από τη Ρωσία δεν είναι εφικτή, όπως επίσης και ο εφοδιασμός των ιταλικών ζωνών κατοχής από τη γερμανική, καθώς η τελευταία ήταν η πολυπληθέστερη. 
Τον Οκτώβριο μάλιστα ο Χίτλερ παραχωρεί την ευθύνη για τη διατροφή των Ελλήνων στους Ιταλούς, οι οποίοι διά στόματος Μουσολίνι απαντούν ότι ο Χίτλερ "πήρε από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους και περιμένει τώρα από τους Ιταλούς να τους θρέψουν"...

Η συστηματική αρπαγή των κρατικών και ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων έγινε κυρίως από τους ναζί, καθώς και από τους Βούλγαρους στη Βόρεια Ελλάδα. Πάντα συνοδευόμενη βέβαια από συστηματικές και εντελώς αναιτιολόγητες ή προφασικές εκτελέσεις αθώων χωρικών ή κατοίκων των αστικών περιοχών. Μάλιστα στο τμήμα της Β. Ελλάδας που ήταν υπό βουλγαρική κατοχή, η προσπάθεια εκβουλγαρισμού της ζώνης εκείνης ήταν συστηματική.

Η κλοπή της κρατικής περιουσίας, των έργων τέχνης, της περιουσίας των μοναστηριών, των ιδρυμάτων, των ιδιωτών, των δολοφονημένων κλπ, καθώς και η αρπαγή με το κόλπο του αναγκαστικού δανεισμού του χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδας δεν πρέπει να αποτιμώνται στην τότε αξία τους. Είναι ήδη η αξία τους μυθική αλλά ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει τι οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα με τις σημερινές τιμές.  Πρέπει να αποτιμηθούν με την σημερινή αξία τους και μάλιστα εντόκως νομίμως.

Ένα αυγό = 100 δισεκατομμύρια δραχμές...

                                

Χωρίς σχόλια, γιατί αλλιώς θα πρέπει να βρίσει κανείς.

                

ΣΗΜΕΡΑ
Είναι εντυπωσιακά παρήγορο και ευχάριστο να διαπιστώνει κανείς ότι πολλοί συνάνθρωποί μας  της καθημερινής ζωής έχουν συνειδητοποιήσει ότι βαλλόμαστε από τα πυρά ενός παγκόσμιου και αδυσώπητου οικονομικού πολέμου.
Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα.
Το επόμενο είναι η άμυνα.
Στην συνέχεια, για όσους μπορούν και θέλουν, έρχεται η ανταπόδοση.
Τρόπος υπάρχει. Θέληση υπάρχει; Η ηττοπάθεια και τα υπόλοιπα συμπλέγματα του σύγχρονου κόσμου μάς το επιτρέπει;

Αρχικά πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι από την συνειδητοποίηση της ύπαρξης, της φύσης και του μεγέθους του προβλήματος ξεκινούν όλα.
Εκεί παίζεται το παιχνίδι, διότι αν δεν βλέπεις, αν δεν πιστεύεις ή αν δεν θέλεις να καταλάβεις τι γίνεται γύρω σου, τότε είσαι καταδικασμένος από χέρι.
Όσο για την ύπαρξη θέλησης στον ευρύτερο κοινωνικό ιστό για την ολοκλήρωση της αντίδρασης, είναι δύσκολο να πει κανείς, αν υπάρχει ή όχι. Άλλοι είναι σκεπτικιστές επί του θέματος αυτού, άλλοι είναι απελπισμένοι και ωρισμένοι βλέπουν το θέμα με σωστό πρίσμα.

Υπάρχει λοιπόν σε εξέλιξη ένας παγκόσμιος πόλεμος, οικονομικός αυτή την φορά; 
Αρκετοί αναλυτές επισημαίνουν, πως ενώ στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης αναδείχθηκε και κατανοήθηκε η αντίληψη της αλληλεξάρτησης, και διαμορφώθηκε η πεποίθηση της αναγκαστικής συνεργασίας λόγω του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού περιβάλλοντος, στην παρούσα συγκυρία διαπιστώνεται μια ευρύτατη ανατροπή αντιλήψεων.
Τώρα πρυτανεύει η πιο βάρβαρη αντίληψη. Επιβιώνει μόνο ο ισχυρότερος.
Σημειώνεται και υπενθυμίζεται η κυνική ρήση του Αμερικανού πρώην υπουργού Οικονομικών Τζ. Κονάλλυ (John Bowden Connally, Jr): Δικό μας το νόμισμα, δικό σας το πρόβλημα...!".
Και ο ισχυρότερος έμπορος - εταίρος - "σύμμαχος" στην σημερινή οικονομική πραγματικότητα και στον σημερινό ευρωπαϊκό χώρο είναι η Γερμανία, οι τραπεζίτες της και οι διάφορης μορφής δορυφόροι της.
Εδώ υπεισέρχεται το FRIGHT LOADERS. "Σύμμαχοι" - φορτωτές τρόμου με κάθε έννοια και τρόπο.

Ο ισχυρότερος στην σημερινή εποχή των πάρα πολύ ισχνών αγελάδων που ζούμε, είναι πράγματι η Γερμανία και το θρυλικό ναζιστικό "ουμπερ αλλες" έχει με τον πιο ζοφερό τρόπο αναβιώσει στις οικονομικές διεθνείς σχέσεις και αποτελεί τον βασικό μοχλό συμπεριφοράς της γερμανικής οικονομικής μηχανής προς τα άλλα κράτη.
Την ίδια συμπεριφορά έχουν και επιδεικνύουν στην πρώτη ευκαιρία και τα δορυφορικά της κράτη, τα οποία πολλές φορές γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως.

Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι όντως είναι οικονομικός πόλεμος και αυτό που συμβαίνει σε μας. Η αντίληψη περί αλληλεξάρτησης και η ανάγκη κοινής πορείας ήταν όντως πριν λίγα χρόνια εμφανής. Όμως, στο διεθνές πολιτικό σκηνικό, ακόμη και σε αυτό της Ε. Ε. που θεωρητικά δεν είναι έτσι, οι "συμμαχίες" και οι "φιλίες" ισχύουν, όταν τα συμφέροντα είναι κοινά και αποδίδουν τα αναμενόμενα για όλες τις πλευρές. 
"Συμμάχους" μπορούν να έχουν οι χώρες, οι οποίες εμπορικά έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν τουλάχιστον τα αντίστοιχα με αυτά που ζητούν.
Οπότε η πίστη περί της αναγκαστικής διεθνούς συνεργασίας λόγω του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος ισχύει μέχρι του σημείου, όπου η οικονομική δυνατότητα προσφοράς ενός συμμάχου αρχίζει να εμφανίζεται μικρότερη από την συμφωνηθείσα ή την αναμενόμενη. 
Τότε ξεχνιούνται τα ωραία λόγια, ανατρέπεται κάθε αμοιβαίως ικανοποιητική συνεργασία και εφαρμόζεται η αδιάκοπα επαναλαμβανόμενη στην Ιστορία επιβίωση του ισχυρότερου.
Με άλλα λόγια, καλώς ορίσατε στην πραγματικότητα.

Ερχόμαστε τέλος στο προκείμενο. Οι FRIGHT LOADERS στην Ευρώπη υπάρχουν, έχουν όνομα και μάλιστα όσα κάνουν, τα κάνουν χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Δεν είναι λίγα τα στοιχεία επ' αυτού που βρίσκουν και δημοσιεύουν μερικοί έντιμοι Γερμανοί ερευνητές και δημοσιογράφοι και κάθε ημέρα κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. 

 

Υπάρχουν άνθρωποι - επιστήμονες στη Γερμανία, που επιζητούν και διαδηλώνουν την αλήθεια. Κρίμα που είναι τόσο λίγοι.

Μαζωχτές τρισεκατομμυρίων, καταστροφείς των βιομηχανιών και των κερδοφόρων (άρα ανταγωνιστικών προς τις γερμανικές) εταιρειών των άλλων κρατών, έχουν συστήσει ξανά ένα καινούριο Ράιχ επωφελούμενοι από τη ιστορική α-μνήμη των σημερινών ανθρώπων - αλλοτριωμένων πολιτών, και τις πνιγηρές οικονομικές ανάγκες των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, τις περισσότερες εκ των οποίων έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει.

Συμπερασματικά, κανείς σχεδόν δεν έχει αντιληφθεί ότι το 4ο Ράιχ έχει ήδη ιδρυθεί και έχει ξεκινήσει τη λειτουργία του. 
Και είναι πολύ πιο έξυπνο από τα τρία προηγούμενα και πολύ πιο σαρωτικό για τους δυστυχείς λαούς που πέφτουν στα βρόχια του.