EOΡΤΗ Ή ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Ας ξεκινήσουμε από τη Βικιπαίδεια:
"Η γιορτή της μητέρας ή Ημέρα της Μητέρας είναι κινητή εορτή προς τιμήν της μητέρας και γιορτάζεται κάθε χρόνο την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη.
Εγκαθιδρύθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικάνικο κίνημα των γυναικών. Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 (η ημερομηνία είναι προφανώς εσφαλμένη, διότι η Jarvis ήταν πολύ μεταγενέστερη της Howe) ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες.
Το 1870 η Julia Ward Howe διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό, τα παιδιά να μην στέλνονται στον πόλεμο".
Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική, ως συνήθως. Η Βικιπαίδεια είναι χρήσιμος "μηχανισμός" αλλά συχνά-πυκνά φορά παρωπίδες και βλέπει τα πράγματα μέσα από το αμερικανικό πρίσμα.
Η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην "γιορτή της μητέρας" είναι βέβαια η Αρχαία Ελλάδα. Ήταν από αιώνες γιορτή της άνοιξης, όπου λατρευόταν η Γαία, η σύζυγος του Ουρανού, η μητέρα Γη, η μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα, σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας.
Στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη (Γαία), που γινόταν κάθε Μάρτιο.
Στα νεώτερα χρόνια συναντάμε την αποκαλούμενη "Mothering Sunday", που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της ημέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους, έπαιρναν μία μέρα άδεια, για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.
Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη η γιορτή μεταβλήθηκε σε εορτασμό προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας" αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία.
Παραδοσιακά δώρα, όπως τα λουλούδια, τα φυτά ή οι σοκολάτες προσφέρονταν στη Γιορτή της μητέρας.
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια που αναφέραμε πιο πριν, της Ann Jarvis. Η Ann Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της, ξεκίνησε μια εκστρατεία, για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα της Μητέρας.
Κατά την δεκαετία του 1920 η Ann Jarvis αγωνίσθηκε κατά την εορτής της Μητέρας και ζήτησε την αλλαγή του τρόπου εορτασμού της ή και την κατάργησή της απογοητευμένη από την έντονη και απαράδεκτη εμπορικοποίησή της.
Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυασθεί η Γιορτή αυτή με την χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.
Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για τη γιορτή της μητέρας, όπως και δικούς τους λόγους για να γιορτάζουν μια τέτοια μέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει επικρατήσει διεθνώς, όπως επικρατεί και κάθε τι, πίσω από το οποίο υπάρχει η αμερικανική υπερδύναμη..
Η Γιορτή της μητέρας βέβαια έχει χάσει πλέον, όπως και όλες οι γιορτές, τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Βλέπετε πρώτοι οι Αμερικανοί, και ακολούθησαν μετά και οι υπόλοιποι λαοί, ανακάλυψαν ότι παρ' όλο που η γιορτή αυτή καθιερώθηκε για να γιορτάζεται η μητέρα σαν έννοια, ήταν παρ' όλα αυτά μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να δείξει κανείς την αγάπη του στην δική του μητέρα. Γρήγορα το εμπόριο και η διαφήμιση ανακάλυψαν μια νέα πηγή εσόδων και έτσι τα πρώτα συμβολικά λουλούδια της γιορτής έγιναν γρήγορα ανθοδέσμες και γλάστρες, ώστε σήμερα η γιορτή της μητέρας να είναι η πιο εμπορική γιορτή για λουλούδια, γλάστρες και εποχιακά φυτά διεθνώς μετά από τα Χριστούγεννα. Σύμφωνα με έρευνες η γιορτή της Μητέρας κατέχει τα τελευταία χρόνια μερίδιο 26% στο σύνολο των ετήσιων πωλήσεων λουλουδιών και φυτών που γίνονται κατά την διάρκεια των διάφορων γιορτών.
Η αγάπη όμως προς τη Μητέρα πρέπει να δείχνεται όχι μόνο τη 2η Κυριακή του Μαΐου αλλά κάθε ημέρα και κάθε στιγμή, όπως και εκείνη μας δείχνει την αγάπη της κάθε στιγμή. Ανθοδέσμες, γλάστρες, σοκολατάκια και άλλα επιδερμικά δώρα είναι ασήμαντα μπροστά σε ένα φιλί και μια σφιχτή αγκαλιά, που πρέπει να δίνουμε κάθε μέρα στη μάννα μας και για όσο καιρό την έχουμε κοντά μας...
Πηγές: Creative Commons, Αγγλόφωνη και Ελληνόφωνη Βικιπαίδεια και διάφορα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες.
Δεν μπορώ, θα το βάλω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όλο το δημοτικό αυτό το ποίημα ήταν το αγαπημένο των παιδιών, των δασκάλων και των γονέων...
ΜΑΝΝΑ
«Μάννα» κράζει το παιδάκι, «Μάννα» ο νιος και «Μάννα» ο γέρος,
«Μάννα» ακούς σε κάθε μέρος, α! τι όνομα γλυκό.
Την χαρά σου και τη λύπη, με τη μάννα τη μοιράζεις,
ποθητά την αγκαλιάζεις, δεν της κρύβεις μυστικό.
Εις τον κόσμον άλλο πλάσμα, δεν θα βρεις να σε μαντεύει,
σαν τη μάννα που λατρεύει, σαν τη μάννα που πονεί.
Την υγειά της, την ζωή της, όλα η μάννα τ' αψηφάει,
για το τέκνο π' αγαπάει, για το τέκνο που φιλεί.
Όπου τρέχεις, πάντα η μάννα, με το νου σε συντροφεύει,
σε προσμένει, σε γυρεύει, μ' ανυπόμονη καρδιά.
Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια, την ποτίζεις την καημένη,
πάντα η μάνα σ' απανταίνει, με τα ολόθερμα φιλιά.
Δυστυχής όποιος τη χάνει, ο καημός είναι μεγάλος.
Σαν τη μάννα δεν είν' άλλος, εις τον κόσμο θησαυρός.
Κι' όποιος μάννα πια δεν έχει, «Μάννα» κράζει στ' όνειρό του.
Πάντα «Μάννα» στον καημό του, είν' ο μόνος στεναγμός!
"Η Μάννα": Γεώργιος Μαρτινέλλης
Η Μαννούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος την κούνια μας κουνάει,
όταν είμαστε μικράκια;
Ποιος χαμογελά στο πλάι
Και γλυκά μάς λέει λογάκια
και τον ύπνο προσκαλεί
Η μαμά μας η καλή.
...............................
Τα μαλλιά μας ποιος χτενίζει;
Ποιος μας καμαρώνει, αλήθεια;
Ποιος παιχνίδια μας χαρίζει;
Ποιος μας λέει τα παραμύθια
στην φωτίτσα μας σιμά;
Η γλυκειά μας η μαμά.
...............................
Κι όταν κάποτε ένα στόμα
κάτι με θυμό μας λέει,
κι όταν παρακούμε ακόμα,
ποιος πονεί και σιγοκλαίει
κι έχει πίκρα στην καρδιά;
Πάντα η μάννα μας, παιδιά.
Στέλιος Σπεράντσας
Kαι το ποίημα του Στέλιου Σπεράντσα είναι έμβλημα στις θεατρικές παραστάσεις των Δημοτικών σχολείων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς βάλουμε και ένα τραγικά συγκλονιστικό ποίημα για την καρδιά της Μάννας.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑNΝΑΣ
Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
- Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μα αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάννας σου να φέρεις την καρδιά
να ρίξω να την φάει το σκυλί μου.
Τρέχει ο νιος, την μάννα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει.
Και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.
Μιλάει η μάννα στο παιδί και λέει:
- Εχτύπησες, αγόρι μου; και κλαίει!!!!!
ΖΑΝ ΡΙΣΠΕΝ