Σελίδες

Tι πιστεύουμε

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς:
Μη την εξευτελίζεις.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Λίγα για τον χωροχρόνο και το μέλλον του

μια καλλιτεχνική ματιά για το Σύμπαν

Ας προσδιορίσουμε τα θέματα της μικρής μας μελέτης, μελετώντας τα ταυτόχρονα.

 

(Έτσι κερδίζουμε όλοι μας και χώρο και χρόνο...)

 

Στην ΦΥΣΙΚΗ,  
χώρος γενικά ονομάζεται το περιβάλλον, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιδέα της απόστασης σε τρεις (3) διαστάσεις.
Ο χώρος, όπως τον αντιλαμβανόμαστε, έχει τρεις διαστάσεις, που συμβολίζονται με τρεις διευθύνσεις κάθετες μεταξύ τους. Κάθε στερεό σώμα έχει συγκεκριμένο μήκος, πλάτος και ύψος, και μπορεί να κινηθεί και προς τις έξι (6) συνεπαγόμενες κατευθύνσεις, δηλαδή εμπρός, πίσω, δεξιά, αριστερά, πάνω ή κάτω, προκειμένου να φθάσει σε κάποιο άλλο σημείο του χώρου.

Στην ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ,
χώρος είναι μια θεμελιώδης έννοια, παράλληλη με την έννοια του χρόνου, το πλαίσιο μέσα στο οποίο υπάρχουν όλα τα υλικά σώματα και μέσα στο οποίο καθορίζεται η θέση τους.




Χωροχρόνος.
Όμως γνωρίζουμε πια ότι τα πάντα κινούνται όχι μόνο στον χώρο αλλά και στον χρόνο.
Γι' αυτό ο χρόνος σήμερα θεωρείται η τέταρτη διάσταση του χώρου.
Έτσι οι τέσσερις (4) πλέον διαστάσεις λέγονται χωροχρόνος ή χωροχρονικό συνεχές.
Η έννοια του χωροχρόνου πρωτοεμφανίστηκε το 1908 σε μια μαθηματική πραγματεία του Μινκόφσκι για τη γεωμετρία του χώρου και του χρόνου, όπως αυτή είχε ορισθεί στην ειδική θεωρία της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν. (Ο Αϊνστάιν είχε δημοσιεύσει το 1905 ένα άρθρο που σχετιζόταν με τους θεμελιώδεις νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού και ονομαζόταν Περί της ηλεκτροδυναμικής των εν κινήσει σωμάτων).
Γενικά όλα τα φυσικά φαινόμενα διαδραματίζονται και εξελίσσονται στον χώρο και στον χρόνο. Άνθρωποι, ζώα και φυτά καθώς και κάθε λογής αντικείμενα κινούνται στον χώρο αλλάζοντας κάθε φορά θέση. Αλλά και τα υλικά σώματα κινούνται παράλληλα μέσα στον χρόνο, καθώς η μια χρονική στιγμή διαδέχεται την άλλη.
Σημειώνεται όμως ότι σε μεγάλες συγκεντρώσεις ενέργειας, είτε αυτή εκφράζεται ως κινητική (μεγάλη ταχύτητα) είτε ως μάζα, ο χρόνος διανύεται, «κυλάει» πιο αργά (Einstein).
Μέγιστη έννοια του αντιλαμβανόμενου χώρου θεωρείται το Σύμπαν.
Eλάχιστη έννοια του χώρου θεωρείται οποιοδήποτε σημείο του χώρου, το οποίο είναι τόσο μικρό, ώστε προσεγγιστικά στερείται διαστάσεων.


Η έννοια του χωροχρόνου

Χώρος Χίλμπερτ ονομάζεται ο χώρος των συναρτήσεων που χρησιμοποιείται στην κβαντική μηχανική. Η έννοια του χώρου εδώ είναι καθαρά μαθηματική. Το πιο απλό παράδειγμα χώρου είναι ο τρισδιάστατος ευκλείδειος χώρος \mathbb{R}^3, ο οποίος χρησιμοποιείται κυρίως και ευρέως σε πολλά προβλήματα της φυσικής. Σε αντίθεση με τον ευκλείδειο χώρο \mathbb{R}^3, o χώρος Χίλμπερτ είναι απείρων διαστάσεων.
Μαθηματικά, ο χώρος Χίλμπερτ ορίζεται ως ένας διανυσματικός χώρος, ο οποίος είναι εφοδιασμένος με εσωτερικό γινόμενο και είναι πλήρης ως προς τη στάθμη (norm) που ορίζεται από το εσωτερικό γινόμενο.
H ουσιώδης διαφορά του χώρου Χίλμπερτ από τους απλούς διανυσματικούς χώρους έγκειται στο ότι αυτός κατοικείται από συναρτήσεις αντί για διανύσματα. Δηλαδή η βάση του χώρου και τα στοιχεία του αποτελούνται από συναρτήσεις. 
Ο χώρος Χίλμπερτ μπορεί να είναι πραγματικός ή μιγαδικός.



(Απλοποίηση)

Χώρος

Με την έννοια χώρος νοείται αυτό, στο οποίο εκτυλίσσεται η πραγματικότητα ή ένα φαινόμενο. 
Πιο συγκεκριμένα:

Φυσική
  • Χώρος: Αυτό στο οποίο εκτυλίσσεται η πραγματικότητα ή ένα φαινόμενο.
  • Χωροχρόνος: Η θεώρηση του χώρου ως μία αδιάσπαστη ενότητα με το χρόνο.
  • Ψευτοευκλείδειος χώρος Μινκόφσκι: Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται ένας παρατηρητής το χωροχρόνο.
Μαθηματικά
  • Ευκλείδειος χώρος: Χώρος στον οποίο ισχύει η ευκλείδεια γεωμετρία.
  • Μη ευκλείδειος χώρος: Χώρος στον οποίο ισχύει μια μη ευκλείδεια γεωμετρία.
  • Διανυσματικός χώρος: Σύνολο εφοδιασμένο με διανύσματα, την πρόσθεση και το βαθμωτό πολλαπλασιασμό σε ένα μαθηματικό σώμα.
    • Χώρος Χίλμπερτ: Ο διανυσματικός χώρος των συναρτήσεων που χρησιμοποιείται στην κβαντική μηχανική.
  • Μετρικός χώρος: Σύνολο στο οποίο έχει ορισθεί η έννοια της απόστασης.
  • Όγκος: Ο χώρος που καταλαμβάνει ένα σώμα.
  • Χώρος πιθανότητας: Το σύνολο όλων των πιθανών εκβάσεων ενός συμβάντος.
  • Τοπολογικός Χώρος: Η τοπολογία ενός συνόλου.
  • Δειγματικός Χώρος: Το σύνολο όλων των δυνατών αποτελεσμάτων ενός πειράματος. Χρησιμοποιείται στη στατιστική. 


     Time - Pink Floyd 

                                  Ticking away the moments that make up a dull day 
                                  You fritter and waste the hours in an offhand way.
                                  Kicking around on a piece of ground in your home town
                                  Waiting for someone or something to show you the way.

                                  Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain.
                                  You are young and life is long and there is time to kill today.
                                  And then one day you find ten years have got behind you.
                                  No one told you when to run, you missed the starting gun.

                                  So you run and you run to catch up with the sun but it's sinking
                                  Racing around to come up behind you again.
                                  The sun is the same in a relative way but you're older,
                                  Shorter of breath and one day closer to death.

                                  Every year is getting shorter never seem to find the time.
                                  Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
                                  Hanging on in quiet desperation is the English way
                                  The time is gone, the song is over,
                                  Thought I'd something more to say.

                                  Home, home again
                                  I like to be here when I can
                                  And when I come home cold and tired
                                  Its good to warm my bones beside the fire
                                  Far away across the field
                                  The tolling of the iron bell
                                  Calls the faithful to their knees
                                  To hear the softly spoken magic spells. 




    Ιδιότητες του χωροχρόνου

    Ο χωροχρόνος είναι ανεξάρτητος του παρατηρητή. Παρ’ όλα αυτά, για την περιγραφή των φυσικών φαινομένων ο κάθε παρατηρητής επιλέγει ένα κατάλληλο σύστημα συντεταγμένων. Τα γεγονότα καθορίζονται από τέσσερις πραγματικούς αριθμούς σε κάθε σύστημα συντεταγμένων.
    Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο χρόνος δεν είναι ο ίδιος ανάλογα με το σύστημα αναφοράς, στο οποίο γίνεται η μέτρηση του. Αυτό ωστόσο έχει σε μεγάλο βαθμό αποδειχθεί πειραματικά, ειδικότερα στους επιταχυντές σωματιδίων του CERN.
    Ο χρόνος εξαρτάται από το σύστημα αναφοράς, στο οποίο γίνεται η μέτρηση του. Επομένως δεν είναι απόλυτος. 
    Το ίδιο ισχύει για τον χώρο. Το μήκος ενός αντικειμένου μπορεί να είναι διαφορετικό ανάλογα με το σύστημα αναφοράς της μέτρησης.
    Μόνο ο χωροχρόνος ως ενοποιημένη έννοια, που είναι μαθηματικά χώρος του Μινκόφσκι, είναι απόλυτος, ενώ οι συνιστώσες του, ο χώρος και ο χρόνος, αποτελούν πλευρές του που εξαρτώνται από τον παρατηρητή (το σύστημα αναφοράς).
    Η σχέση μεταξύ της μέτρησης χώρου και χρόνου που δίνεται από την παγκόσμια σταθερά c (την ταχύτητα του φωτός στο κενό, όχι στο γήινο ή στο συμπαντικό περιβάλλον), επιτρέπει την περιγραφή μιας απόστασης d με μέτρο το χρόνο: d = ct, t όντας ο χρόνος που χρειάζεται το φως για να διασχίσει την απόσταση d
    Ο Ήλιος απέχει 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, δηλαδή 8 λεπτά φωτός από τη Γη. Με τον όρο λεπτά φωτός, γίνεται λόγος για μια μέτρηση του χρόνου που, πολλαπλασιάζεται με το c, κι έτσι εξάγεται μια μέτρηση απόστασης, στην περίπτωση αυτή, σε χιλιόμετρα. 
    Με άλλα λόγια, χάρη στο c μονάδες χρόνου μετατρέπονται σε μονάδες απόστασης. Χιλιόμετρα και λεπτά φωτός είναι επομένως δυο μονάδες μέτρησης της απόστασης.
    Αυτό που ενοποιεί χώρο και χρόνο στην ίδια εξίσωση είναι ότι η μέτρηση του χρόνου μπορεί να μετασχηματισθεί σε μέτρηση απόστασης (πολλαπλασιάζοντας το t, που εκφράζεται σε μονάδες χρόνου, με το c), και το t μπορεί έτσι να ταυτισθεί με τις τρεις άλλες συντεταγμένες απόστασης σε μια εξίσωση, όπου όλες οι μετρήσεις γίνονται με μονάδες απόστασης. 
    Από αυτήν την άποψη θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο χρόνος είναι χώρος!


    Η έννοια του χωροχρόνου


    Η καμπύλωση του χωροχρόνου

    Καμπύλωση του χωροχρόνου
     
    Α) Σύμφωνα με τη γενική θεωρία της σχετικότητας, η βαρύτητα (που προκαλείται από τη βαρυτική μάζα) ισοδυναμεί με επιτάχυνση. Ένα σώμα που έχει μάζα, σύμφωνα με την κλασική μηχανική δέχεται τη δύναμη της βαρύτητας από ένα άλλο σώμα με μάζα. Σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας τα σώματα αυτά δεν ανταλλάσσουν καμμία δύναμη, αλλά επιταχύνονται το ένα ως προς το άλλο. 
    Αυτή η οπτική του φαινομένου γίνεται εμφανής, όταν δεχθούμε ως μοντέλο εξήγησης την καμπύλωση του χωροχρόνου, ο οποίος κάμπτεται, «βαθουλώνει», παρουσία μάζας και παρασύρει στο βαθούλωμά του τις άλλες μάζες. Αυτό σημαίνει ότι η βαρύτητα μπορεί να επηρεάσει ακόμα και το φως, το οποίο εκτρέπεται από το βαθούλωμα αυτό ή ακόμα και παγιδεύεται σε αυτό στην περίπτωση των μαύρων τρυπών.

    Συμπερασματικά, ο χωροχρόνος έχει την ιδιότητα να καμπυλώνεται παρουσία ύλης, όπως καμπυλώνεται ένα τεντωμένο σεντόνι, όταν τοποθετήσουμε πάνω του μια μπάλα. Αν εκτοξεύσουμε τώρα μια μικρή μπίλια πάνω στην επιφάνεια του σεντονιού, τότε, η τροχιά που θα διαγράψει η μπίλια, προφανώς δεν θα είναι ευθύγραμμη αλλά καμπύλη. Η καμπύλωση της τροχιάς δεν οφείλεται στη βαρυτική έλξη που ασκεί η μπάλα στην μικρή μπίλια, αλλά στην παραμόρφωση που προκάλεσε η μπάλα στην επιφάνεια του σεντονιού. 
    Με τον ίδιο τρόπο μια μεγάλη μάζα (π.χ. ένα άστρο) καμπυλώνει τον χωροχρόνο γύρω της εκεί έξω στο Σύμπαν. Έτσι όλα τα ουράνια σώματα δεν αναγκάζονται να κινούνται σε καμπύλες τροχιές λόγω της δύναμης που λέγεται βαρύτητα, αλλά ακολουθούν τις καμπύλες γραμμές του παραμορφωμένου χωροχρόνου... 
    Όπως πολύ ωραία το έθεσε ένας μεγάλος φυσικός: «Η ύλη λέει στον χώρο πώς να καμπυλωθεί και ο χώρος λέει στην ύλη πώς να κινηθεί».
    Τελευταία μάλιστα, οι ερευνητές «στόχευσαν» το κέντρο του Γαλαξία μας με το τηλεσκόπιο Keck στην Χαβάη, και εντόπισαν εκεί ένα άστρο που κινείται πιο γρήγορα από κάθε άλλο γύρω από την τεράστια μαύρη τρύπα που υπάρχει στην καρδιά του Γαλαξία. 
    Η ανακάλυψη αυτή θα δείξει, αν τελικά ο Αϊνστάιν είχε δίκιο ή όχι για την πολυσυζητημένη καμπύλωση του χωροχρόνου.

    Β) Το 2005 και το 2006 τα βραβεία Νόμπελ δόθηκαν σε δύο φυσικούς επιστήμονες, οι οποίοι, ακολουθώντας πορεία αντίθετη προς την θεωρία της Σχετικότητας, απέδειξαν ότι το φως αποτελείται από πολύ μικρά σωματίδια ύλης !
    Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, η πορεία αυτή, αν συνεχισθεί, οδηγεί κατ' ευθείαν στην ανασκευή ή και κατάργηση τόσο της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας, όσο και της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του συμπαθούς Αλβέρτου Αϊνστάιν, και επομένως από την σκοπιά αυτή το μέλλον του χωροχρόνου είναι αβέβαιο.
    Περαιτέρω, η αντίθετη παράταξη στην Φυσική από αυτήν του Αϊνστάιν πιστεύει ότι η θεωρία του ανασκευάσθηκε ήδη και επισημαίνει ότι παρά το γεγονός πως αυτός θεωρείται "σοφό κεφάλι" και επιστήμονας ολκής, πρέπει να σημειωθεί και να τονισθεί, το ότι δεν πήρε ποτέ του βραβείο Νόμπελ. Και ο λόγος που δεν το πήρε, είναι διότι η περίφημη θεωρία του δεν ήταν παρά μία διερευνητική συρραφή άλλων ήδη υπαρχουσών και γνωστών θεωριών. 
    Το ότι ακόμη και σήμερα τον θεωρούμε σοφό και αδιαμφισβήτητο οφείλεται στην απολιθωματική Εκπαίδευση και διδασκαλία των σχολείων.
    Οι υποστηρικτές της παράταξης αυτής πιστεύουν ότι είναι πλέον καιρός να αρχίσουν τα επίσημα βιβλία να μιλούν για τον Αϊνστάιν και την θεωρία του αναφέροντας όλα τα δεδομένα, όπως είναι πραγματικά διαμορφωμένα σήμερα από τα γεγονότα και τις εξελίξεις στον Χώρο των Φυσικών Επιστημών.


    Επίλογος
     
    Έχει τελικά δίκιο ή άδικο ο Αϊνστάιν;
    Η Θεωρία της Γενικής και της Ειδικής Σχετικότητας είναι μια περιπέτεια, ένας μύθος της Φυσικής ή είναι σωστή και αδιαμφισβήτητη; 
    Θα είναι πράγματι ευχής έργο και θα βοηθήσει δραστικά στο τεράστιο ζήτημα του χωροχρόνου και της πορείας του στο μέλλον (ζήτημα γεμάτο με αντίθετες προσεγγίσεις και ερμηνείες), η ανακάλυψη και η συστηματική παρακολούθηση του άστρου, που κινείται με "τρελή" ταχύτητα γύρω από την τεράστια μαύρη τρύπα, που υπάρχει στο κέντρο του Γαλαξία μας.
    Έτσι θα γίνει δυνατόν να εξαχθούν επιτέλους ασφαλή συμπεράσματα και να σταματήσει αυτός ο ακήρυκτος πόλεμος ανάμεσα στους επιστήμονες, που έχει πια ξεπεράσει σε διάρκεια τα 100 χρόνια...


     Το άστρο στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία μας



    Πηγές: Creative Commons, Βικιπαίδεια, βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες του Διαδικτύου.

    12 σχόλια:

    1. Σοφά δομημένο άρθρο, με συγκλονιστική κατάληξη.

      Η έκταση της καμπύλωσης τού χωροχρόνου ή χωρόχρονου καθορίζεται από την κατανομή της ύλης στο σύμπαν: Όσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα της ύλης σε μια περιοχή, τόσο μεγαλύτερη είναι η καμπυλότητα του χωρόχρονου.

      Έτσι, ο χωρόχρονος είναι περισσότερο παραμορφωμένος γύρω από τον Ήλιο σε σύγκριση με την περιοχή γύρω από τη Γη, επειδή η μάζα του Ήλιου είναι πολύ μεγαλύτερη.

      Η σκοπιά από την οποία βλέπει το σύμπαν η γενική σχετικότητα τού Αϊνστάιν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πλέον η βαρύτητα που ξέρουμε, σαν βαρύτητα. Μετασχηματίζεται στη γεωμετρία (καμπυλότητα) του χωρόχρονου. Μπορεί κανείς να πει ότι στο όραμα του Αϊνστάιν η βαρύτητα γεννιέται κατά τη μετάβαση από τον επίπεδο χωρόχρονο της ειδικής σχετικότητας στον καμπύλο χωρόχρονο της γενικής σχετικότητας.

      Έτσι μετασχηματίζεται ριζικά η άποψή μας για τα καθημερινά συμβάντα, λόγου χάρη για το μήλο που πέφτει πάνω στη Γη (Νιούτον). Αντί να σκεφθεί κανείς τη βαρύτητα σαν κάποια μυστήρια δύναμη, που δρα εξ αποστάσεως διαμέσου του χώρου, φαντάζεται ότι ένα σώμα με μεγάλη μάζα, όπως η Γη, παραμορφώνει το χώρο, καθώς και το χρόνο.
      Ο απλούστερος τρόπος για να κατανοήσει κανείς διαισθητικά αυτή τη διαπίστωση, είναι να φαντασθεί τον χωρόχρονο σαν φύλλο ελαστικού που έχει απλωθεί, ώστε να είναι επίπεδο. Τα αντικείμενα με μεγάλη μάζα παραμορφώνουν το φύλλο τεντώνοντάς το τοπικά. Το μέγεθος της παραμόρφωσης εξαρτάται από τη μάζα του αντικειμένου. Επειδή ο Ήλιος είναι το σώμα με τη μεγαλύτερη μάζα στο ηλιακό μας σύστημα, τεντώνει τον χωρόχρονο περισσότερο απ' όλα τα άλλα σώματα. Οι τροχιές των πλανητών απεικονίζονται ως οι διαδρομές που ακολουθούν μπίλιες διαφορετικών μαζών, οι οποίες κυλούν πάνω στο φύλλο του ελαστικού και παγιδεύονται στο βαθύ «πηγάδι» που περιβάλλει τον Ήλιο. Το μήλο, λόγου χάρη, δεν έλκεται προς τη Γη από μια δύναμη, αλλά απλώς κυλάει μέσα στο τοπικό «πηγάδι» του χωρόχρονου που δημιουργήθηκε από τη Γη.

      Όλα αυτά, σύμφωνα με τους πολλούς πολέμιους της πραγματικά συναρπαστικής θεωρίας του Αϊνστάιν, δεν είναι σωστά ή είναι σωστά σε πολύ μικρότερο ποσοστό, από εκείνο που πιστευόταν.
      Το μέλλον πάντως σύντομα θα δείξει τι συμβαίνει στην πραγματικότητα...

      ΑπάντησηΔιαγραφή
      Απαντήσεις
      1. Εν τω μεταξύ η καμπύλωση του φωτός έχει αποδειχθεί ήδη από το 1919... Και τώρα υπάρχει ορατή η περίπτωση να καταρρεύσει η θεωρία της Σχετικότητας...
        Games Physics play...

        Ο σπουδαίος Άγγλος φυσικός Arthur Eddington ήταν εκείνος που βοήθησε να δοκιμασθεί αυτή η δεύτερη πρόβλεψη της θεωρίας του Αϊνστάιν (η καμπύλωση του φωτός), παρά το γεγονός ότι η Βρετανία και η Γερμανία βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση (Α΄ παγκόσμιος πόλεμος), όταν πρωτόμαθε από τον Willen de Sitter, στην ουδέτερη Ολλανδία, για το έργο του Αϊνστάιν στο Βερολίνο.

        Ο Eddington, ένας αντιρρησίας συνείδησης λόγω του πιστεύω του ως κουάκερου, είχε απαλλαγεί από τη στρατιωτική του θητεία υπό τον όρο ότι θα συνέχιζε την επιστημονική του δουλειά, ιδιαίτερα τις προετοιμασίες του για την επερχόμενη έκλειψη Ηλίου και τη μελέτη της, στην οποία η Σελήνη επρόκειτο να περάσει μπροστά από τον Ήλιο.
        Η έκλειψη του 1919, που έγινε όταν οι δύο χώρες ήταν ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση, κατέστησε δυνατό να παρατηρηθεί το φως άστρων που περνούσαν κοντά στον Ήλιο, και να εξακριβωθεί κατά πόσον αυτό καμπυλωνόταν από το βαρυτικό πεδίο του Ήλιου. Φυσιολογικά, η λάμψη του Ήλιου καθιστά αδύνατη την παρατήρηση αυτού του αστρικού φωτός, άρα η καμπύλωση του φωτός ήταν αδιαμφισβήτητη...

        Είναι, πραγματικά, τρομερά ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνει στο μέλλον.

        Ευχαριστώ Ιόλη για τον έπαινό σου. Βοηθά πολύ.

        Διαγραφή
    2. Foivos...che articolo..........COMPLIMENTI...... che lavoro certosino..... una grande maestria...di causa e cognizione....diun linguaggio...semplice, chiaro, diretto....completo.......
      mi hai fatto viaggiare.....mi hai assolutamente...aperto gli occhi e la mente a tante domande......

      La semplicità è il grande architetto della fisica......in questa essenzialità, il disegno universale dello spaziotempo è nella sua stessa conservazione...... un ciclo a ripetersi che ruota "dallo zero al cosmo e dalla nientificazione al risorgere" attuando la seconda parte della legge di conservazione: nulla si distrugge, compreso lo spazio-tempo.
      Dunque, con l’avvicendarsi dei vari sistemi relativi, ogni volta riformattati, si compie il ciclo laico dell’eterno esistere. In questo ricominciare da capo c’è il compito dei processi naturali e c’è la conferma che lo spazio-tempo non invecchia mai. E per lo stesso motivo non ha un certificato di nascita.
      Intanto non ha più senso la singolarità di un fenomeno, quale il Big Bang, che si compie una sola volta e non si ripete più? La fisica non ammette eccezioni: se c'è l'evento esso è ripetibile. Identico discorso riguarda l’infinito, anch’esso spazio-tempo relativo e anch’esso replicabile con l’epilogo del cosmo.
      Il destino è scritto dentro i pacchetti dello spazio-tempo: come il fermo dei fotogrammi arresta la visione di un film, così con l’azzeramento delle misure dei pacchetti.... l'universo si spegne ritornando alla dinamica dell’infinito.
      Nel profondo dello spazio c’è il timone che dirige l’Universo?
      ....lo zero è l’habitat dell’inizio?..... dentro lo zero è avvenuta la genesi?

      ΑπάντησηΔιαγραφή
      Απαντήσεις
      1. Ευχαριστώ για τα ζεστά και από καρδιάς λόγια σου Νάδια.
        Με υποχρεώνεις.

        Simplicity.
        Νothing is destroyed.
        Τhe Big Bang.
        The repeatable events.
        Destiny is written in packets of space-time.
        In deep space is there the rudder that directs the universe?
        Zero occurred in the Genesis?

        Διαπιστώσεις και υπέροχα ερωτήματα...
        Η εξέλιξη των πραγμάτων είναι γρήγορη και σύντομα θα έχομε πολύ περισσότερες πληροφορίες και γνώσεις.

        Διαγραφή
    3. "In this sense one could say that time is space!"

      "So all the heavenly bodies are not forced to move on curved orbits by the force called gravity, but follow the curves of the deformed spacetime ...
      As very nicely put a great physicist: "Matter tells space how to curve and space tells matter how to move."

      Thank you for this article Foivos!!!
      I love all this stuff although I can hardly wrap my brain around it, I really enjoy trying to.

      For me it seems that every new discovery creates even more questions and explorations.
      I like that....
      The idea that possibilities are endless.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
      Απαντήσεις
      1. Ναι. Έχεις πολύ δίκιο Josephine.
        Συμβαίνει πολλές φορές, μία νέα ανακάλυψη να προκαλεί πολλά νέα ερωτήματα.
        Αυτή άλλωστε είναι και η γοητεία του πολιτισμού.
        Μερικά ζητήματα όμως πρέπει πια να λυθούν. Έχει έλθει ο χρόνος τους.

        Ας κάνουμε το θέμα μας λίγο απλούστερο.
        Τι είναι με δυο λόγια ο Spacetime ?, ο Χωροχρόνος ;
        Είναι μία Κοσμική Οντότητα.
        Ακριβέστερα, είναι το σύμπλεγμα του Χώρου και του Χρόνου, όπως αυτό εμφανίζεται στην Θεωρία της Σχετικότητας.

        Η σύγχρονη Θεωρία των Χορδών εισάγει επιπλέον χωρικές διαστάσεις, οπότε οδηγούμαστε στον 11/12-διάστατο Χωρόχρονο !
        Πολύπλοκο και λογικά απλό ταυτόχρονα.

        Διαγραφή
    4. A BRILLIANT STRUCTURED ARTICLE.

      WITH A HITCHCOCK'S END.

      NOT FOR WOMEN, I THINK.

      MY CONGRATS.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    5. Η έννοια του χωροχρόνου, διέπει και την ίδια την έρευνα και τα κατά καιρούς παραδοτέα της στο πλατύ κοινό. Επιβεβαιώνοντας έτσι, πως ανά χρονικές στιγμές , δεν μπορούμε παρά να παρατηρούμε το χώρο, και τη λειτουργία του, μέσα σε αυτές , με τον κατά αυτούς τους καιρούς διαθέσιμο εξοπλισμό και ερευνητικά δεδομένα και αναδυόμενες ιδέες προς ερευνητικά πεδία..

      Einsten...μεγάλος επιστήμονας , όσο και ο δικός μας ο Καραθεοδωρής που θεμελίωσαν μια σημαντική πρώτη θεώρηση , πύλη για την μετέπειτα συνέχεια και εμβάθυνση στο μυστήριο του σύμπαντος που μας φιλοξενεί σε ένα πολύ, μα πολύ μικρό και χώρο και χρόνο.

      Αντίλογος ? Μα φυσικά !! Αυτό είναι ΕΡΕΥΝΑ ! δεν εννοείται αλλιώς ..
      Έχω την τύχη να εργάζομαι κοντά σε ανθρώπους που κάνουν έρευνα. Τα 16 χρόνια που την βιώνω από κοντά, θα επισημάνω ότι , τόσο η τεχνογνωσία , όσο και ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται , ανανεώνονται σχεδόν ετήσια , με βάση τις ανάγκες των ερευνητικών απαιτήσεων και την έρευνα που συνεχώς γίνεται πιο λεπτομερής και στοχευμένη .Γιατί απλά η έρευνα είναι μια μόνιμη ανικανοποίητη παρακολούθηση για όσο το δυνατόν σαφέστερα συμπεράσματα.Ακόμη και ανατροπή των δεδομένων.

      Στο CERN (με το οποίο συνεργαζόμαστε) , όπως και σε όλους τους ερευνητικούς χώρους παγκοσμίως , και στον δικό μου χώρο, στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, υπάρχει μια αναβάθμιση εξοπλισμού και βάσεων δεδομένων, συνεχώς αναμορφούμενη και μεταβαλλόμενη. Νέο δυναμικό ερευνητών , εκπαιδευμένοι σε πολύ λεπτομερείς τομείς ανάλογα με το πεδίο έρευνας τους και κατέχοντας ήδη δεδομένα , τα οποία την εποχή του Einstein, ήταν αδιανόητα η απλά σε στάδιο φαντασίας η πιθανότητας ακόμα..

      Αμφισβήτηση ? Ναι. Πρέπει.
      Νέος εξοπλισμός , τελειότητα μετρήσεων, στοχευμένη αναζήτηση, μεγαλύτερη ικανότητα παρακολούθησης, μείωση των εμποδίων αντίληψης και παρακολούθησης του αντικειμένου έρευνας.
      Νέο ερευνητικό δυναμικό, τα τότε ζητούμενα και οραματισμοί του Einstein καθώς και πολλών ομοίων του , αποτελούν πλέον βασική γνώση , για παραπέρα έρευνα . Και παραπέρα έρευνα , συχνά σημαίνει αμφισβήτηση και της ίδιας της βάσης η της ιδέας της..
      Και αυτά , είναι μόνο δύο μεγάλα σκέλη , των αναβαθμίσεων της αντίληψης μας , μέσα από την έρευνα, που θα βρίσκονται πάντα σε αναβάθμιση.

      Το Αστεροσκοπείο του Σκίνακα , που έχω την απίστευτη χαρά να έχω δει και επισκεφτεί, όντας κομμάτι των αστροφυσικών του Πανεπιστημίου Κρήτης , δεν είναι παρά μια συνεχής έρευνα των άστρων, των νέων γαλαξιών, της συνεχούς μαγευτικής αποκάλυψης του "εκεί έξω" αθέατου για τα μάτια μας κόσμου και το πως οι δυνάμεις τους , επεμβαίνουν στην δική μας ενέργεια , ατμόσφαιρα και ζωή, όσο εμείς νομίζουμε πως την ορίζουμε, εντελώς ψευδαισθησιακά, αν σκεφτούμε το πολύ μικρό κομμάτι της που αντιλαμβανόμαστε.Και τίποτα δεν σταματά! Κάθε φορά μια νέα ιδέα, μια νέα παρατήρηση για επαλήθευση..

      Σε ένα σύμπαν συνεχώς μεταβαλλόμενο, με δυνατότητες έρευνας επίσεις μεταβαλλόμενες και αυτές , για ένα μόνο πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι...Ότι το σύμπαν, που τόσο λίγο μας φιλοξενεί στην μορφή που σήμερα έχουμε , θα μένει πάντα ένα μυστήριο που θα ανοίγει συνεχώς νέες πύλες θεώρησης της ίδιας της ύπαρξης μας μέσα σε αυτό..

      ...και ναι, μπορεί οι συνεχείς έρευνες να υποστηρίξουν η και να ανατρέψουν τα στεγανά μιας μεγάλης θεωρίας , σαν αυτή της Σχετικότητας του αγαπημένου αναμαλλιασμένου Einstein , αλλά ποτέ κανείς δεν θα αμφισβητήσει πως αυτή η θεωρία , ξεκλείδωσε την πύλη για μια παραπέρα έρευνα , που έτσι κι αλλιώς θα μας διοχετεύει συνεχώς νέα, καινοτόμα και σε μεγαλύτερο βαθμό επικυρωμένα δεδομένα...

      Σου έχω βγάλει το καπέλο για την φιλοσοφική σου προσέγγιση της ζωής πολλές φορές ...
      Τώρα ...πρέπει να υποκλιθώ και στο μαθηματικό σου και διαρκώς ανήσυχο πνεύμα Φοίβο ...
      Τέλειο άρθρο, υπέροχο θέμα ...σαν το υπέροχο ατελείωτο Σύμπαν..

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    6. Η περιπέτεια της εύρεσης της αλήθειας ήταν πάντα το μεγάλο ζητούμενο.
      Τα γεγονότα και μερικά πλήρως αποδεδειγμένα επιστημονικά σημεία βοηθούσαν και βοηθούν πάντα με την αλήθεια τους.
      Το 2002 ο δορυφόρος ΜΑΡ βοήθησε τη NASA να ανακαλύψει ένα σχηματισμό «θερμών σημείων», που σύμφωνα με την αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, αποδεικνύει ότι το Σύμπαν επιταχύνεται.
      Αυτό σημαίνει ότι η «σκοτεινή ενέργεια» (η μοναδική δύναμη που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτήν την επιτάχυνση) υπάρχει, και ότι το Σύμπαν επεκτείνεται τόσο γρήγορα, που δεν γίνεται να καταρρεύσει από τη δύναμη της βαρύτητας, όπως θεωρούσε η Νευτώνεια φυσική.
      Έτσι, αποκλείεται το ενδεχόμενο της «Μεγάλης Συντριβής», αποδεικνύοντας λάθος τόσο τις θεωρίες ενός άναρχου σύμπαντος, όσο και αυτές που μιλούσαν για ένα παλλόμενο σύμπαν.
      Το σύμπαν θα επεκτείνεται για πάντα.

      Δώδεκα μήνες χρειάστηκε το σκάφος Microwave Anisotropy Probe (MAP) της NASA για να δημιουργήσει το πρώτο λεπτομερές «πορτραίτο» του σύμπαντος, όπως ήταν μόλις 380.000 χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Το MAP από απόσταση 1,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, βρέθηκε σε προνομιακό σημείο συγκριτικά με τα επίγεια όργανα, που είχαν χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα για την καταγραφή των διακυμάνσεων στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου.
      Με την βοήθεια των μετρήσεών του, που είχαν 35 φορές μεγαλύτερη αναλυτικότητα σε σύγκριση με ό,τι είχε επιτευχθεί μέχρι τώρα, στις αρχές του 2003 οι επιστήμονες μπόρεσαν να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την ηλικία του σύμπαντος.
      Είναι 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, με περιθώριο λάθους μόλις 1%.

      Τα παραπάνω στοιχεία, αποδεικνύουν ότι το σύμπαν ούτε αιώνιο είναι, ούτε παλλόμενο, αλλά έχει αδιαμφισβήτητη αρχή.
      Και γνωρίζουμε με ακρίβεια πλέον πότε ξεκίνησε.
      Και εννοούμε αρχή στον χρόνο. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, εννοούμε ότι και ο χωροχρόνος είχε μια αρχή. Γιατί σύμφωνα με τα αποδεδειγμένα μέρη της θεωρίας της Σχετικότητας, ο ίδιος ο Χωροχρόνος, «είναι κάτι». Δεν είναι αφηρημένη έννοια, αλλά μια σαφώς υπαρκτή «οντότητα», που ορίζεται και μεταβάλλεται από την ύλη που περικλείει.
      Νάμαστε λοιπόν πάλι στην αρχή. Πρέπει να αποτινάξουμε τις σαθρές πολιτικό-επιστημονικές εξηγήσεις τού περασμένου αιώνα για την Γένεση, τη Δημιουργία, τη Μεγάλη Έκρηξη, την ζωή και τις μορφές του Σύμπαντος, και για την περίφημη "σκοτεινή Δύναμη", η οποία προστατεύει αποτελεσματικά το Σύμπαν και εμποδίζει τη βαρύτητα να το συνθλίψει.

      Επιμελήθηκες Ευαγγελία ένα σπουδαίο σχόλιο και είσαι αξιοθαύμαστη γι' συτό.

      ΑπάντησηΔιαγραφή