Φύγε. Δεν ήμουν ποτέ εδώ...

...Till we learn to fly...

Φύγε. Δεν είμαι εδώ.

Φύγε. 
Εμπρός, φύγε από εδώ.
Μη στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις.
Μη ζητάς βοήθεια.
Δεν είμαι μέσα.
Δεν κοιμάμαι.
Είμαι αλλού.
Είμαι η αρμονία της ηρεμίας σου.
Είμαι τα πράσινα φύλλα που θροΐζουν.
Είμαι οι χίλιοι άνεμοι που φυσούν.
Είμαι η λάμψη του χιονιού στον ήλιο.
Είμαι το φως του Φοίβου στο ώριμο σιτάρι.
Είμαι η ευγενική βροχή της άνοιξης.
Είμαι η συνεσταλμένη ταραχή τής εκπλήσσουσας καλωσύνης.
Είμαι το άρωμα του καφέ, όταν ξυπνάς το πρωί.
Είμαι τα έγγραφα που βρίσκεις, όταν πια έχεις πιστέψει ότι τάχασες.
Είμαι η δουλειά που ξαφνικά θυμάσαι ότι πρέπει να προλάβεις.
Είμαι το ρούχο σου, που σ’ αγκαλιάζει σαν να είμαι εγώ.
Είμαι η μαγική γύρη που σε τυλίγει στοργικά σαν περιπλανιέσαι μέσ' στις ανθισμένες κερασιές τού Λουντέμη.
Είμαι η χρυσή σκόνη που βλέπεις πάνω από το κεφαλάκι του παιδιού μας.
Είμαι η χορευτική απογείωση των πετεινών του ουρανού.
Είμαι το τρυφερό αστέρι που λάμπει τη νύχτα για σένα.
Μη στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις.
Μην αναπολείς και χάνεσαι.
Δεν είμαι εδώ.
Δεν έχω πεθάνει.
Ψάξε με αλλού.
Σε γνώριμα μέρη. 
Εκεί που ξέρεις.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         
                                                                                                                                    F.   L.


The day I learn to fly, 
I am never coming back here.